اثر بخشی آموزش گروهی انسانگرایی بر باورهای ارتباطی مردان

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش گروهی انسانگرایی بر باورهای ارتباطی مردان در سال 1391 انجام شد . طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی به صورت طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد . نمونه پژوهش از مبان 114 متقاضی شرکت در آموزش گروهی بصورت تصادفی انتخاب و در 3 گروه قرار داده شدند. گروه اول شامل30 نفر از شوهرانی که همراه با همسر خود در آموزش گروهی شرکت کرده بودند ، گروه دوم شامل 30 نفر از شوهرانی که بدون حضور همسر خود در آموزش گروهی شرکت کرده بودند و گروه سوم شامل 30 شوهر به عنوان گروه کنترل بودند . در ابتدا، سیاهه ی باورهای ارتباطی( rbi ) ( ایدلسون و اپشتاین ، 1982) را بعنوان بعنوان پیش آزمون صورتکمیل کردند . گروه های آزمایش تحت 10 جلسه آموزش گروهی انسانگرایی قرار گرفتندو سپس در مرحله پس آزمون با rbi آزمون شدند داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . نتایج نشان دادند که پس از آموزش گروهی انسانگرایی به گروه های آزمایشی در باورهای ارتباطی کلی بین گروه آموزش زوجها با هم و گروه آموزش شوهرانی که به تنهایی شرکت کرده بودند با گروه کنترل و بین گروه آموزش زوجها با هم و گروه آموزش شوهرانی که به تنهایی شرکت کرده بودند تفاوت معناداری وجود داشت ( 01/0 p< ) و میانگین گروه کنترل از میانگین گروه های آزمایش بیشتر بود . رویکرد انسانگرایی روش مناسبی جهت بهبود باورهای ارتباطی است . این روش از مناسبترین روشها برای بهبود روابط زوجین و کاهش روابط مخرب در خانواده می باشد .